மண்ணறை காணும் காதல்

மொழிகளை ஊமையாக்கி
நீ மௌனித்திருக்கிறாய்

அந்த மௌனமே
சுட்டெரிக்கும் றவையாய்
என் நெஞ்சை
துளைத்துச் செல்கிறது

சத்தமில்லாத
பாசை கூடவா
உன்னிடம்
ஊணமாகிவிட்டது..?

இப்போதுதான் புரிகிறது
நீ மௌனிப்பதே
என்னைக் கல்லறையில்
காண்பதற்கென்றே..

அப்படியே நான்
மண்ணறையானாலும்
மனம் என்னவோ
வெளியேதான் உள்ளது

அப்போதாவது
ஓரிரு வார்த்தைகளை
பேசி விட்டுச்செல்
சமாதியாவது
சாந்தியாகட்டும்

கொல்லும் பார்வை

பெண்னே நீ
எய்த பார்வையால்தான்
இங்கு பாதிப்பேர்
பரிதாபமாய்
விழுந்து கிடக்கின்றனர் என்றால்


அந்த நிலை
எனக்கு வேண்டாமென்று
நான் பார்வைகளற்றே
வாழ்ந்திட வேண்டுமென
விரும்புகிறேன்...

தொடராத வீணை

பூவையின்
கூந்தலை கோரிய
என் விரல்கள்
கோவை இதல்களையும்
கிள்ளிக்கொள்ள

புழுவாய்த் துடித்து
மெதுவாய் விழுந்தது
தறையில்

வீணையின் வடிவமாய்
தறையை அலங்கரிக்க
என் விரல்கள் துடித்தன
அதனை வாசிக்க

வீணை மூடிய சீலை
காற்றில் அசைந்தாட
இதையத்தில் மேலதாளம்

ராகம் தொடரும்
இடம் தெரியாமல்
இடைநடுவே
விரல்கள் நடனமாட
சங்கதி நீண்டு கொண்டன

சுதி நழுவாமல்
சுவை ஏரிச்செல்ல
ரகரகமாய் ராகங்கள்
பெருகி வந்தது

பல்லவி சருகாமல்
கீதம் தொடர்ந்து கொள்ள
வீணை முறிந்து கொண்டது

முழுமைபெறாத கானமுமாய்
தொடராத வீணையுமாய்
ராகம் தேடும் ரசிகன்............

வீதியில் தேவதை

கழைந்த கூந்தலை
காற்றோடு படரவிட்டு

கால் கொழுசின் ஓசையை
காற்றோடு தவழவிட்டு

சாலையில் - ஒரு
தேவதையின் வருகை

அதனால் சாலைநெடுகே
சங்கிலிப் போராட்டம்

அகிம்சையாய்
ஆர்ப்பாட்டம் நடக்கிறது

அவளோ
அமைதியாய் நடக்கிறாள்

என் உணர்வுகளையும்
உரசிச் செல்லும் - இவள்

எந்த ஊருத்தேரோ
என்னதான் பேரோ

கொல்லை கொள்ளும்
கொள்ளை அழகில்

என் இளமையிங்கு
கொழுந்து விட்டெரிகிறது

உயர்ந்த விழிகளோடு
பனியாத என்பார்வைகள்
இவள் செல்லுமிடமெல்லாம்
 தொடர்கிறது

பெண்னே - நீ
சீக்கிரமே மறைந்து விடு

சீறான நிலையிங்கு
நிகழட்டும்

பள்ளிக்கூடம்

நெஞ்சை வருடும்
பசுமையான நினைவுகள்
எம் பள்ளிக்கூடக் நாட்களே

அதில் பகிர்ந்து கொண்ட
ஒவ்வொரு நிமிடமும்
ஒவ்வொரு கதை சொல்லும்

அரிவரியில்
கால்த்தடம் பதித்த
முதாலாவது கலைக்கூடம்
எம் பள்ளிக்கூடம்

அறியாமையை
அடியோடு கிள்ளியெரியும்
அன்பு ஆசான்கள்

பள்ளிப்பருவத்தில்
நட்பை பகிர்ந்து கொண்ட
பள்ளி நண்பர்கள்

பக்கத்து பக்கத்து மேசையில்
பாசத்தைப் பரிமாரிக்கொண்டே
பகிர்ந்து கொண்ட பாடங்கள்

யாருமே இல்லாத நேரம்
வகுப்பறையை இரண்டாக
புறட்டிப்போட்ட காலங்கள்

கூடி நின்று
அறட்டையடிக்க
நிழல்தரும் மரங்கள்

கொஞ்ச நேரத்துக்குள்
கொள்ளை ஆசையாய்
விளையாடி மகிழ்ந்த
விளையாட்டுக்கள்

யாரும் இல்லாத இடங்களில்
மனதுக்கு பிடித்தவளுடன்
நெஞ்சு படபடக்க
கதைத்து நின்ற நிமிடங்கள்

பரிட்சை நேரத்தில்
விழுந்து விழுந்து பாடங்களை
மீட்டிக்கொண்ட நாட்கள்

தேர்வின் முடிவுகளை
கையில் வாங்கி
உறைந்து போன நாட்கள்

பிரிவு என்பது
தவிர்க்க முடியாது என்பதை
உணர்த்திய விடுகை விழா

எல்லாம் நடந்து
எல்லோரும் பிரிந்து
எங்கங்கோ இருந்தாலும்

உள்ளம் பரவசத்தால்
பாய்ந்து பற்றிக்கொள்ளும்
பள்ளி நினைவுகள்
என்றுமே மாறாது மாறாது

உறங்கிவிடும் உணர்வுகள்

உன்னைக் கண்டபின்
காலங்களை
நேசிக்களானேன்

சிறகுகளின்றி
விண்னைத்
தொட்டு வந்தேன்

நீ இல்லாதிருந்த
நிமிடங்களை
வெறுத்திருந்தேன்

உன்னோடிருந்த
நிமிடங்களை
ரசித்திருந்தேன்

ஒவ்வொரு வினாடியும்
ஒரு விழாக்கோலமாய்க்
கழிந்து கொண்டது

காதல் கனிய
மணப்பந்தல்
அலங்காரமிட்டது

ஓரிரு வருடங்கள்
ஓஹோன்னு சென்றது

விதி செய்த விளையாட்டு
கடல் கடந்து
தறையில் நீந்துகிறேன்

இளமையின் ஏக்கங்கள்
இலைமறை காயாய்
அழுகிவிடுகிறது

ஆசையும் அரவணைப்பும்
அருந்து விழும்
தொலை  நாடாவில்
பரிமாறப்படுகிறது

இளமையின் துடிப்புகளோடு
உறங்கிவிடும் உணர்வுகள்
எண்ணிலடங்காது

ஒவ்வொரு நாளும்
ஒவ்வொரு யுகமாகிறது

ஓயாத அலையாய்
முறிந்து விழும்
இன்ப நினைவுகள்
எனதுணர்வுகளை
நனைத்து விடுகிறது

இரவோடு போரடி
அதன் மடியில் தலைசாய்த்து
விழிகளை மூடுவதற்குள்
காலைப்பொழுது
விழித்துக்கொள்கிறது

நாட்களோடு போராட்டம்
நகராத நிமிடங்களென்று
நரகமாகிறது வாழ்கை...

தீண்டல்கள் இல்லாத தித்திப்புகள்

தயக்கம் ஒட்டிக்கொள்ள
தவிப்பு தொடர்ந்து விடும்

இடைவெளிகள் நெருக்கமாகி
பெருமூச்சுக்கள் உரசும்

நீங்காமலும் தீண்டாமலும்
தீட்டப்படும் முணுகள்
தேனாய் ருசிக்கும்

தேனியின் இறக்கையாய்
உணர்வும் உடலும்.
படபடப்பாய்த் துடிக்கும்

முதுமை குண்றாத பருவம்.
மூச்சுக்காற்று
சூடேறிப்போகும்

உதடுகள் வறண்டு போக
உணர்வுகள் தாண்டவமாடும்

நெட்டன நிமிர்ந்த ரோமம்
சட்டன சிலிர்க்க ஆரம்பிக்ககும்

ஓரடி இடைவெளிக்குள்
ஓராயிரம் கதைகள் சொல்லும்

தெவிட்டாத மெட்டாய்
உள்ளமதை
பாடிக்கொண்டிருக்கும்

ஈருயிருகளுக்குமிடைய
ஈர்ப்புகள் அருந்துவிழ...

கூடல்கள் இல்லாமல்
இன்பங்கள் இறக்க...

ஊஞ்சலின் இரு கைறாய்
உணர்வுகள் அங்குமிங்கும்
அலைபாய்ந்து கொண்டேயிருக்கும்

சொல்லாத காதல்

சிறு குழந்தையாய்
இதயம் அழுகிறது

இதயம் இரட்டிப்பாகி
உள்ளம் கனக்கிறது

காதலை மொழிய
உதடுகள் ஒட்டுகிறது

வெளிப்பட்ட வார்த்தைகள்
விலகிச் செல்கிறது

வேதனையாலேயே
இரவுபகல் கழிகிறது

சொல்லாமல் சுகங்கண்டே
கொல்லாமல் கொல்கிறது

மொத்தத்தில்
முள்ளில் சிக்கிய
சீலை போல..

உயிரும் உள்ளமும்
துடித்துக்கொண்டே
சுகமாய் வாழ்கிறது...

புதிதாய் பூத்திடு

வண்டு வந்து
அமர்ந்ததாலா

உன் இதழ்கள்
உதிர்ந்து போயின..

இந்தப் பூ விழியில் யார்
நீர்க்கோலம் போட்டது..

விழிகளதை தாங்கிடுமோ
வலிகழைந்து துளிகளாக்கிவிடு

விதி யாரை விட்டது
துயர் மறந்து தூங்கு..

தேனி உனை ருசித்ததாலா
நீ சிதைந்து போனாய்..

பூவே உன்
இதழ்கள் உதிர்ந்தாலும்..

இழந்தளிர்களென்னவோ
ஆராதிக்கவே செய்கிறது..

நீ மலர்ந்த
தடம் மறந்து
..
புதிதாய் பூத்திடு
மீண்டும்..

அன்புடன் பாயிஸ்