ஈழக் கிழவனின் முணுகள்

வாணமிடும் கண்ணீரை

உள்ளே அழைக்கும்

சிறு ஓலைக்குடிசை

சின்னஞ்சிறு பருவம்

சினுங்களிடும் பசி

வரவு தேடி அப்பன்

அப்பன் வரவு காத்து தாய்

உலையில் இட்ட அரிசி

உப்புக்குச் சொந்தமில்லை

உறக்கப்பத்திய நெருப்பு

உண்ணும் பதத்தில் அன்னம்

உருட்டிப்பிடிச்ச சோறு

ஊட்டிவிட்ட கரங்கள்

கால் மடித்தொட்டில்

கலங்கமில்லா தாலாட்டு

விழி மூடிக்கொள்ள

அமைதிகாத்த இரவு

அரசன் வாழ்கைதான்

பிஞ்சு வயதனில்

கோன் வாழ்கை கோணிப்போய்

கூனி வாழும்போது

நிம்மதி தேடியழைகிறேன்

ஓலைக்குடிசையிலும்

நிலாச்சோற்றிலும்

கோடி இன்பங்கள்

கொட்டிக்கிடந்ததாய்

ஒருகாலம் இருந்தது.....

உயிர்க் காதல்

என் விழிமடலைக்குள்
நீ சிக்கிக்கொள்ளும்போது
என்னிதயத்தில் சாஹறா
பெருக்கெடுத்து வருகிறது

நீயென் தோழ்களில்
சாய்ந்து கொள்ளும்போது
என் ஏட்டிலிருந்த மரணம்
அழிந்து விட்டது

வாழும் உயிர் அர்த்தப்படுகிறது
ஆனந்தம் எல்லையற்றுப்போகிறது
காதல் ஒன்றே உலகமாகிறது
நீயென் செல்வமானதால்

வேதம் நாங்கும் விளக்கவில்லை
உன்போன்ற காதலொன்றை
அதை நானிங்கு படிக்கிறேன்
உயிருள்ள வேதமொன்றில்

உலகோடு எல்லாமே அழிந்துவிடும்
உன்மீது நான் கொண்ட காதல்
அழியாத உயிர்க்காவியமாய்
மருலோகத்திலும் உயிர்வாழும்

விடைகண்ட நிமிடங்கள்

நிலவொளியில் நிழலாட
தொட்டம் தொட்டமாய் இருலாடும்
இருலாடும் இடமெல்லாம்
நான் மறைந்தாடிச் செல்வேன்

எதிர்பார்த்த இரவுக்கிளி
நிலவோடு கதைபேசி
நலவின் ஆயுலை
நீடித்துக்கொண்டிருந்தாள்

ஒரு துண்டு இருட்டில்
அவளின் துணியாட
என் கண்விழிகள்
அதைக் கைது செய்தன

கலவரம் இல்லாமல்
அவளும் ஒத்துழைத்தாள்
கைதிட்ட நானோ
காரணம் தேடி நின்றேன்

மேகக் கூட்டத்தினுல்
புகுந்து ஒழிந்து கொள்ளும் நிலா
புதுப் புதுக்காரணங்களை
காட்டிச் சென்றது

பலமாய் வீசிய காற்று
புது வித உணர்வுகளை
தூண்டிச் சென்றது

இயற்கை என்னோடு
விளையாடிச் செல்ல
இருலோடு ஒட்டியிருந்தவளோ
என் தோழில் சாய்ந்து - என்
உலகமே நீதான் என்றால்

விலங்கிட்ட என் மனமோ
விடுதலையை
அறிவித்துச் சென்றது

அகத்தின் வலி

தனி வெள்ளைக் காகிதமாய்
என்னிதயம் எதுவும்
எழுதப்படாமலேயே இருந்தது

அதில் நீ வந்து
என்னுயிராய் உன்னை
உயில் எழுதிச் சென்றாய்

அதைப்படிக்க படிக்க
இன்பம் சுரந்து வந்தது
உலகம் மறந்து போனது

சுவர் ஓவியமாய் என்னுள்ளத்தில்
அறையப்பட்ட உன் நிலாமுகம்
பிரகாசமாய் ஜொளிக்கிறது

“காதல்” காதல்தான் - அது
உனக்குப் புரிகிறதோ என்னவோ

இப்போதல்லாம் உன்னைப்பற்றி
கவிதை எழுத நினைக்கிறேன்
அப்போது உனது பெயரையே
பக்கம்பக்கமாய் எழுதிவிடுகிறேன்

உன்முகம் தந்த பரிசு
என் அகத்தில் வலிக்கிறது
அது சுகமாய் இருந்தாலும்
மனதை இருகக் கட்டி
கொலை செய்கிறது

சுடுமணலில்  துடிக்கும் புழுகூட
சுகங்கண்டு விடும்
உள்ளிருந்து பதறும் இதயம்
என்னவென்று சொல்வது

இருளோடு அழும் இதயம்
உதிக்காமலேயே
அஸ்த்தமனம் ஆகிடுமோ..?

இன்று காதல் பயணம்

இரு பூக்கொப்புகளோடு
இரு இதயங்களின்
பண்டமாற்றத்தில்
தொடங்கப்போகிறது
புதியவர்களின் காதல்

எதிர்எதிர் இதயங்கள்
உரசிக்கொண்டே காதல்
பத்திக்கொள்ளப்போகிறது

அதில் பூக்களும் பூக்கும்
புரியாத புதிர்களும் தோன்றும்
புதிதாய் உறவொன்றும் உதிக்கும்

இதயங்களின் வெற்றிடங்கள்
நிறப்பப்படும் இன்பநாள்
நிறப்பப்பட்ட இதயங்களின்
இன்பச்சுமையை
இறக்கிவைக்கும் இனியநாள்

திருமணத்துக்கு முன்
ஒத்திகையும் இன்றுதான்
தொடங்கப்போகிறது

இரு உயிரெனும் தண்டவாளத்தில்
ஒரே  இதயமாய் “காதல்” பயணித்து
அது முடிவடையுமிடம்  “திருமணம்”

பாதைகள் வளைவானவைகள்தான்
பயணிக்கும் நீங்களும்
வளைந்துதான் பயணிக்கவேண்டும்

பரிமாறிக்கொண்ட “பூக்கள்”
கருகிவிடும
ஆனால் “இதயங்கள்”
உயிர் வாழும்

காதலெனும் பயணத்தில்
பயணிக்கும் புதியவர்களே
உங்கள் பயணத்தைத் தொட
வாழ்துகிறேன் பூத்தூவுகிறேன்.

இயற்கையோடு ஒரு பொழுது

கடல் நீரைக்கிழித்து
ஆதவன் எழும்போது
படபடவென சிறகுகளை விரித்து
கூடு கலைக்கும் பறவைகள்

தழும்புகின்ற கடல் நீரில்
வெளிக்கின்ற செவ்வாணம்
துடிக்கின்ற ஒரு அழகிய ஓவியம்

கறைகளை முத்தமிடுகின்ற
அலைகளென்றும் அந்த அலைகளை
வெல்லுகின்ற படகுகளென்றும்
அந்தப்படகுகளைப் படம்பிடிக்கும்
நீரலைகளென்றும் பரவசக்காட்சி
எங்கும் படர்ந்து கிடக்கும்

துருதுருவென தரதரவென்று
தறையை வாரிக்கொண்டு
மாயமாய் மறைந்து விடும் நண்டுகள்

ஆகாயத்தில் கூந்தலை விரித்து
ஒன்றோடு ஒன்று கதைபேசி
இனிக்கும் இசையாய்
காதுகளையும் குளிரவைக்கும்
தென்னையின் ஓலைகள்

கொஞ்சம் அப்படியே
மேற்கே திரும்புகிறேன்
பூமி பச்சிலையால் மூடப்பட்டு
அங்கேயும் அலையாய்
ஆடியசைந்து தவழ்கிறது...

சலசலவென ஓடும் நீரோடை
அதைப் பருகிக்கொள்ளும்
வேளாமைகள் - அதில்
தூங்கிய பனித்துளிகள்
என்னிதயத்தை நனைத்துவிடுகிறது

முட்டியால் தலைசெய்து
காய்ந்த வைக்கோலால்
உடல் அமைத்து
ஒட்டுத்துணியால் அலங்கரித்து
வயளை காத்து நிற்கும்
அழகான காட்டுபொம்மை

நான்கைந்து ஓலைகளால்
கூறையமைத்து
வலைந்து நெழிந்த கம்புகளால்
தூண்கள் அமைத்து
ஒற்றை விளக்குடன்
ஒலி வீசி்க்கொண்டிருக்கும்
அற்புதமான பரன்கள்

ஆங்காங்கே மலைப்பபூண்டுகள்
அதன் நடுவே மறைந்து செல்லும்
இறவின் எதிரி கதிரவனோடு
முகிலினங்களை விலக்கி
சந்திரனின் வருகை












அது வாணத்தின் முற்றுப்புள்ளி
அதைச் சுற்றி கமாப்புள்ளியாய்
தொடர்ந்து செல்லும் நச்சத்திரங்கள்

நிலவோடு போட்டிபோட்டு
முன்னும் பின்னுமாய்
படர்ந்து வரும்  மேகக்கூட்டங்கள்
என் இமைகளையும் மெதுவாய்
தடவிச்செல்ல மூடிய விழிகளோடு
நானும் உறங்கிப்போனேன்