வாணமிடும் கண்ணீரை
உள்ளே அழைக்கும்
சிறு ஓலைக்குடிசை
சின்னஞ்சிறு பருவம்
சினுங்களிடும் பசி
வரவு தேடி அப்பன்
அப்பன் வரவு காத்து தாய்
உலையில் இட்ட அரிசி
உப்புக்குச் சொந்தமில்லை
உறக்கப்பத்திய நெருப்பு
உண்ணும் பதத்தில் அன்னம்
உருட்டிப்பிடிச்ச சோறு
ஊட்டிவிட்ட கரங்கள்
கால் மடித்தொட்டில்
கலங்கமில்லா தாலாட்டு
விழி மூடிக்கொள்ள
அமைதிகாத்த இரவு
அரசன் வாழ்கைதான்
பிஞ்சு வயதனில்
கோன் வாழ்கை கோணிப்போய்
கூனி வாழும்போது
நிம்மதி தேடியழைகிறேன்
ஓலைக்குடிசையிலும்
நிலாச்சோற்றிலும்
கோடி இன்பங்கள்
கொட்டிக்கிடந்ததாய்
ஒருகாலம் இருந்தது.....
No comments:
Post a Comment